11 March 2011, 00:36
Nou dan nu het hele drama compleet:
Eerste kop vertoonde scheurtjes en werd dus door een dealer voor een belachelijk hoog bedrag van een dikke pakking voorzien, moest wel voor herhaling vrezen, maar voorlopig kon hij er wel weer 10 tot 20 duzend km mee vooruit.
Ging 3000 km later dus weer lekken, 3 maanden garantie was helaas netl verlopen, dus ik besloot het zelf te doen.
B23 kop gevonden en laten vlakken. Gemonteerd en lekte als een gieter. Reden met beschadigde frees gevlakt.
Kop opnieuw gevlakt en gemonteerd, nu dicht maar helaas distributieriem niet juist gemonteerd of versprongen waardoor 2 kleppen geraakt en krom. Inmiddels was het hevig gaan winteren en de sleutelruimte, door onze aanvoerder belangeloos ter beschikking gesteld, was onverwarmd en er gebeurde dus een paar weken niets.
Zodra het weer een beetje minder koud werd, de kop er weer af gehaald en alle kleppen en geleide bussen vernieuwd.
Kop weer gemonteerd maar nu bleek hij te ver heen waardoor de speling bij plaatjes 3,2 mm 0,05 of nog minder was.
Eerste kop weer van stal gehaald en laten vlakken. Gemonteerd en was dicht.
Motor wilde echter niet starten en bleek volledig van tijd te staan.
Reden, borgpen nokkenas/distributietandwiel gebroken en stuk verdraaid.
Resultaat, alle kleppen weer krom.
Opnieuw de 2e kop weer bij de horens gepakt en klepsteeltjes een stukje korter gemaakt zodat er weer 0,4 speling op alle kleppen zit.
Eindelijk alles dicht en goed, maar starten ho maar, af en toe een plof van het in de cilinder verzamelde LPG, een keertje wat meer ploffen, waardoor het op starten begon te lijken, maar toen was het over.
Inmiddels begon het klachten te regenen van de overige sleutelruimte gebruikers, dus ik moest vertrekken. Auto op een aanhanger gezet en retour Dordt.
Daar een paar weken voor de deur de motorruimte weer een beetje netjes gemaakt en toen Peter Timmer gevraagd of hij er eens naar wilde kijken en dat vond hij goed, dus weer op een aanhanger en naar Hardinxveld, voor Peterâs huis geparkeerd.
Op een zondag de schuur ingereden en een hele middag van alles geprobeerd, maar nie werken, waardoor Peter begon te vermoeden dat de stroomverdeler overleden was.
De net ¾ jaar jonge en veelvuldig toegejuichte 123-ignition gaf geen vonk meer.
Woendagavond in de zojuist verkregen nieuwe Volvo, laten we hem voor het gemak maar Zilveren Flits noemen, weer naar Hardinxveld gereden.
Verder geklust, normale verdeler geplaatst, alles weer netjes aangesloten, even koffie gedronken, terug en starten. Verdeler losvast gemonteerd en Peter verdraaide net zo lang tot de vonken begonnen te springen. De Flirt op eigen kracht naar buiten gereden en boven aan de dijk geparkeerd. Volgende dag met trein weer terug en auto weer op eigen kracht naar Dordt gereden.
Inmiddels heeft Marga(mân geliefde) besloten dat de Flirt lang genoeg geduurd heeft, dus die mag vertrekken, binnenkort dus in Te koop en op Marktplaats: een zwarte Volvo 240USA, B23 met zorgvuldig gerestaureerde kop, bodem jaartje terug vervangen door die van een Polar sloper (zie Topic Verroest), door garantieclaim verkregen nieuwe 123-ignition ontsteking, zwart lederen zetels en bank. En heel veel geschiedenis. 5 jaar zijn zo voorbij.
Marga is heel tevreden over de Zilveren Flits en we leven nog lang en gelukkig voort.
P.S. Reken niet te snel op advertentie van de Zwarte Flirt, want ik heb nog aardig wat rommel verzameld die er nog op en aan wordt gehangen en dat moet natuurlijk in het geniep worden uitgevoerd. "Schat ik moet vanavond alweer tennissen".
Eerste kop vertoonde scheurtjes en werd dus door een dealer voor een belachelijk hoog bedrag van een dikke pakking voorzien, moest wel voor herhaling vrezen, maar voorlopig kon hij er wel weer 10 tot 20 duzend km mee vooruit.
Ging 3000 km later dus weer lekken, 3 maanden garantie was helaas netl verlopen, dus ik besloot het zelf te doen.
B23 kop gevonden en laten vlakken. Gemonteerd en lekte als een gieter. Reden met beschadigde frees gevlakt.
Kop opnieuw gevlakt en gemonteerd, nu dicht maar helaas distributieriem niet juist gemonteerd of versprongen waardoor 2 kleppen geraakt en krom. Inmiddels was het hevig gaan winteren en de sleutelruimte, door onze aanvoerder belangeloos ter beschikking gesteld, was onverwarmd en er gebeurde dus een paar weken niets.
Zodra het weer een beetje minder koud werd, de kop er weer af gehaald en alle kleppen en geleide bussen vernieuwd.
Kop weer gemonteerd maar nu bleek hij te ver heen waardoor de speling bij plaatjes 3,2 mm 0,05 of nog minder was.
Eerste kop weer van stal gehaald en laten vlakken. Gemonteerd en was dicht.
Motor wilde echter niet starten en bleek volledig van tijd te staan.
Reden, borgpen nokkenas/distributietandwiel gebroken en stuk verdraaid.
Resultaat, alle kleppen weer krom.
Opnieuw de 2e kop weer bij de horens gepakt en klepsteeltjes een stukje korter gemaakt zodat er weer 0,4 speling op alle kleppen zit.
Eindelijk alles dicht en goed, maar starten ho maar, af en toe een plof van het in de cilinder verzamelde LPG, een keertje wat meer ploffen, waardoor het op starten begon te lijken, maar toen was het over.
Inmiddels begon het klachten te regenen van de overige sleutelruimte gebruikers, dus ik moest vertrekken. Auto op een aanhanger gezet en retour Dordt.
Daar een paar weken voor de deur de motorruimte weer een beetje netjes gemaakt en toen Peter Timmer gevraagd of hij er eens naar wilde kijken en dat vond hij goed, dus weer op een aanhanger en naar Hardinxveld, voor Peterâs huis geparkeerd.
Op een zondag de schuur ingereden en een hele middag van alles geprobeerd, maar nie werken, waardoor Peter begon te vermoeden dat de stroomverdeler overleden was.
De net ¾ jaar jonge en veelvuldig toegejuichte 123-ignition gaf geen vonk meer.
Woendagavond in de zojuist verkregen nieuwe Volvo, laten we hem voor het gemak maar Zilveren Flits noemen, weer naar Hardinxveld gereden.
Verder geklust, normale verdeler geplaatst, alles weer netjes aangesloten, even koffie gedronken, terug en starten. Verdeler losvast gemonteerd en Peter verdraaide net zo lang tot de vonken begonnen te springen. De Flirt op eigen kracht naar buiten gereden en boven aan de dijk geparkeerd. Volgende dag met trein weer terug en auto weer op eigen kracht naar Dordt gereden.
Inmiddels heeft Marga(mân geliefde) besloten dat de Flirt lang genoeg geduurd heeft, dus die mag vertrekken, binnenkort dus in Te koop en op Marktplaats: een zwarte Volvo 240USA, B23 met zorgvuldig gerestaureerde kop, bodem jaartje terug vervangen door die van een Polar sloper (zie Topic Verroest), door garantieclaim verkregen nieuwe 123-ignition ontsteking, zwart lederen zetels en bank. En heel veel geschiedenis. 5 jaar zijn zo voorbij.
Marga is heel tevreden over de Zilveren Flits en we leven nog lang en gelukkig voort.
P.S. Reken niet te snel op advertentie van de Zwarte Flirt, want ik heb nog aardig wat rommel verzameld die er nog op en aan wordt gehangen en dat moet natuurlijk in het geniep worden uitgevoerd. "Schat ik moet vanavond alweer tennissen".
Zwarte Amerikaanse 245 met heel veel chroom.