23 May 2006, 22:49
Vandaag was dus dÃÂ dag. Behalve de keuring mocht ik vandaag ook voor het eerst in de auto rijden (had nog geen proefrit gemaakt). Omdat mijn Volvo net in aanmerking kwam voor een fijne roetmeting heb ik maar wat extra kilometers gedraaid om de motor warm en schoon te rijden. Maar oh, wat riijdt dat fijn 
Het is even wennen, maar ik geloof dat ik nooit meer iets anders wil. Om die koude diesel te horen starten was al fantastisch en eenmaal op temperatuur draait het als een zonnetje. Ik heb twee uur lang met een glimlach rondgereden. Het maakt kabaal, het suist, het rammelt, maar ik vind het te gek. Had bij rotondes het gevoel om te vallen, maar dat zal ook een kwestie van wennen zijn (of andere veren).
Hoogtepunt tijdens het rijden was wel dat de bijrijder van een mooie, groene 242 vriendelijk haar hand tegen me opstak.
Maar dan de keuring: na vele complimenten over de staat van de auto is hij toch afgekeurd. De verlichting was niet in orde en het rubber van de stuurstang was gescheurd. Stelt niet veel voor, maar genoeg om er nog een keer heen te moeten. Het is namelijk zo dat de dubbele voorlampen die mijn 245 sieren, niet voorzien zijn van het E-keurmerk en daarop afgekeurd worden. Mijn garage had tijdelijk andere koplampen gemonteerd, maar deze waren op de een of andere manier niet goed aangesloten. De een brandde te fel en de andere te zacht. Ook de rechter richtingaanwijzer knipperde wat sneller dan normaal.
Ik scoorde onvoldoende op de roetmeting, maar kon er toch net mee door dankzij een vriendelijke monteur.
Reden genoeg om me terug te laten komen. Hopelijk lukt het deze week nog, zodat alles volgende week rond is en ik de auto op kan halen.
Actiepunten lange termijn:
- nieuwe vulling bestuurdersstoel
- dinitrolbehandeling voor de winter
- afstandbediening op centrale vergrendeling
Het is even wennen, maar ik geloof dat ik nooit meer iets anders wil. Om die koude diesel te horen starten was al fantastisch en eenmaal op temperatuur draait het als een zonnetje. Ik heb twee uur lang met een glimlach rondgereden. Het maakt kabaal, het suist, het rammelt, maar ik vind het te gek. Had bij rotondes het gevoel om te vallen, maar dat zal ook een kwestie van wennen zijn (of andere veren).
Hoogtepunt tijdens het rijden was wel dat de bijrijder van een mooie, groene 242 vriendelijk haar hand tegen me opstak.
Maar dan de keuring: na vele complimenten over de staat van de auto is hij toch afgekeurd. De verlichting was niet in orde en het rubber van de stuurstang was gescheurd. Stelt niet veel voor, maar genoeg om er nog een keer heen te moeten. Het is namelijk zo dat de dubbele voorlampen die mijn 245 sieren, niet voorzien zijn van het E-keurmerk en daarop afgekeurd worden. Mijn garage had tijdelijk andere koplampen gemonteerd, maar deze waren op de een of andere manier niet goed aangesloten. De een brandde te fel en de andere te zacht. Ook de rechter richtingaanwijzer knipperde wat sneller dan normaal.
Ik scoorde onvoldoende op de roetmeting, maar kon er toch net mee door dankzij een vriendelijke monteur.
Reden genoeg om me terug te laten komen. Hopelijk lukt het deze week nog, zodat alles volgende week rond is en ik de auto op kan halen.
Actiepunten lange termijn:
- nieuwe vulling bestuurdersstoel
- dinitrolbehandeling voor de winter
- afstandbediening op centrale vergrendeling
1980 GL Diesel (USA)
