14 July 2022, 18:17
Ik ben een auto tegengekomen die eigenlijk al m’n boxjes inkleurde. Een blauwe 142 uit 1969. De auto is wel een beetje een risico, hij is 53 jaar oud en zeker niet perfect. Maar toch had ik een goed gevoel bij de auto. En ik kon hem overnemen voor een nette prijs, waardoor ik nog genoeg budget over heb wat ik komende tijd in de auto kan steken.
De auto: een lichtblauwe 142S uit 1969, met de B20b motor, 460K op de teller, loopt op benzine en op lpg. Zoals gezegd, het is wel een beetje een risico. De kilometerstand is toch wel fors, hoewel ik inmiddels wel weet dat het bij Volvo's vaak valt of staat bij goed onderhoud.
Hij loopt stationair ook niet echt lekker, te laag in de toeren en ik denk ook te rijk. Maar hij rijd wel gewoon prima, dus ik denk dat dit afstellen is. Verder doet de overdrive het niet, die is schijnbaar tegelijk uitgevallen met de snelheidsmeter en kilometerteller (die dus ook niet werken).
De auto is gelast op de bekende 140 plekken en daardoor, op één plekje na, roestvrij. Maar de lak is na die reparaties niet mooi bijgewerkt, de kleur klopt net niet en het is dof geworden.
Maar gelukkig heeft hij ook goeie punten, allereerst, het is een nagenoeg harde 142! En ook wel goed onderhouden. Er zit een nieuwe uitlaat onder, de kop en carburateurs zijn gereviseerd waarbij ook dat bekende tandwieltje is vervangen. De olie was helder, de auto stond netjes binnen. Het is geen verwaarloosde auto.
De overdrive en dat laatste roestplekje worden de eerste onderdelen waar ik aandacht (m'n geld vooral) aan ga besteden, samen met de afstelling van de motor en misschien ook de lak bijwerken. Hij gaat binnenkort langs een Volvo specialist waar ik ook altijd m’n andere Volvo’s gebracht heb, voor een beurtje, paar nieuwe motorsteunen en eens kijken waarom hij niet mooi stationair loopt. Als de auto goed rijdt met werkende overdrive en helemaal roestvrij is dan ga ik verder eens bedenken wat ik er mee ga doen. Ik heb een lijstje wensen, maar de volgorde ga ik nog bepalen. Ik ben er blij mee!
Foto’s bijvoegen hier blijft lastig helaas.
De auto: een lichtblauwe 142S uit 1969, met de B20b motor, 460K op de teller, loopt op benzine en op lpg. Zoals gezegd, het is wel een beetje een risico. De kilometerstand is toch wel fors, hoewel ik inmiddels wel weet dat het bij Volvo's vaak valt of staat bij goed onderhoud.
Hij loopt stationair ook niet echt lekker, te laag in de toeren en ik denk ook te rijk. Maar hij rijd wel gewoon prima, dus ik denk dat dit afstellen is. Verder doet de overdrive het niet, die is schijnbaar tegelijk uitgevallen met de snelheidsmeter en kilometerteller (die dus ook niet werken).
De auto is gelast op de bekende 140 plekken en daardoor, op één plekje na, roestvrij. Maar de lak is na die reparaties niet mooi bijgewerkt, de kleur klopt net niet en het is dof geworden.
Maar gelukkig heeft hij ook goeie punten, allereerst, het is een nagenoeg harde 142! En ook wel goed onderhouden. Er zit een nieuwe uitlaat onder, de kop en carburateurs zijn gereviseerd waarbij ook dat bekende tandwieltje is vervangen. De olie was helder, de auto stond netjes binnen. Het is geen verwaarloosde auto.
De overdrive en dat laatste roestplekje worden de eerste onderdelen waar ik aandacht (m'n geld vooral) aan ga besteden, samen met de afstelling van de motor en misschien ook de lak bijwerken. Hij gaat binnenkort langs een Volvo specialist waar ik ook altijd m’n andere Volvo’s gebracht heb, voor een beurtje, paar nieuwe motorsteunen en eens kijken waarom hij niet mooi stationair loopt. Als de auto goed rijdt met werkende overdrive en helemaal roestvrij is dan ga ik verder eens bedenken wat ik er mee ga doen. Ik heb een lijstje wensen, maar de volgorde ga ik nog bepalen. Ik ben er blij mee!
Foto’s bijvoegen hier blijft lastig helaas.
