Verroest

[Zwarte Flirt]

Goed, dan nu het verhaal tot nu.

Maandag begonnen met een goede plek vrij te maken in de lichtelijk overspannen werkplaats, waar tot vrijdag nog haastig de laatste constructies werden afgewerkt.
JE RAADT HET AL, we staan nu op de afwerkplek. 8) 8)

Met het takeltje(5000kg) de flirt eerst van voren opgetakeld aan de kriksteunen, schragen onder de voorwielophanging(die vierkante blokken net achter de wielen)

Daarna de achterkant voorzichtig op gelijke hoogte gebracht, maar niet aan de kriksteunen achter maar een 3 meter lange vierkante buis, want die steunen vertrouw ik niet meer zo en de schraagjes zo ver mogelijk naar voren met een blok hout onder de felsranden aan de zijkant.
Ik had natuurlijk mijn fototoestel weer thuis laten liggen, dus deze foto’s zijn gefaked vandaag genomen door de hijsbalk weer even erboven te hangen. :-X

En weer even onder spanning gezet, dan buigt de hijsbalk toch lekker door.
Hier de donorbodem van de Saint van achter gezien, links en rechts de openingen van de bumpersteunen.

Er werd hierboven door Boxerman wat angstig gedaan over het weer in lijn brengen van de achterwielen, maar omdat Peter de bodem van achteren af, langs de reserve wielkasten en de achterwielkasten afgezaagd heeft, kan dat weinig anders dan weer recht erin gelast worden.
Bovendien stuur je voorin en de achterwielen gaan de voorwielen toch wel achterna, of ze nou scheef staan of niet. ;D ;D
Je gaat hooguit een beetje dwars over de weg. :o :o

En hier de bumpersteunen van de Flirt na gestraald te zijn, zandstralen is al geruime tijd verboden door de vele stoflongen die de uitvoerders opliepen, behalve bij onze zuiderburen, dwz officieus want het is er ook wettelijk geregeld, maar de locals stralen nog gewoon met zand.
Staalstralen dus of glasparelen en daarna novorox erop en straks de lak erover.

De druipers, altijd een leuk bijverschijnsel van de afwerkplek, zijn van de blanke tectyl waarmee de binnenkant is volgespoten.

Hier mijn schoonvader, Jaap 78 maar still going strong, zolang hij maar af en toe naar “zijn” werkplaats kan om zijn neven te helpen, die 10 jaar geleden de zaak hebben overgenomen.
Het bedrijf is al ruim 100 jaar oud en gestart door zijn vader als smit en al snel uitgebreid naar een ijzerwarenwinkel en omdat de familie met 13 kinderen gezegend was, later ook een electra-, een geschenken- en een boeken-winkel en het door mij zeer gewaardeerde staalconstructiebedrijf.
Omdat ze zo goedkoop waren, werden hier zelfs de lanceerplatforms van de Arianerakketten geconstrueerd :o, maar we dwalen een beetje af.

De donor, die me geheel belangeloos door de Saint ter beschikking werd gesteld, was helaas bij wat grondiger inspectie toch ook al door roest aangetast.

Hier wat gaten, aan de binnenkant weer volgespoten met blanke tectyl en op alle roestplekken 2 lagen novorox.

Plaatje op maat geknipt erin.

En vastlassen maar.
De roest op deze plekken kan bijna ongemerkt zijn gang gaan, omdat het onder de laadvloer verborgen blijft.
Als je regelmatig controleert of er geen water tijdens een regenbui via de raamrubbers naar beneden druipt, of via de wielen omhoog wordt gespoten en dan geleidelijk door het plaatwerk van de wielkasten dringt, meestal op de plekken die op de foto te zien zijn.

Bij de Flirt op beide wielkasten, voor en achterzijde en de gevaarlijkste roest is niet zichtbaar omdat het in de verstevigingsbalken plaats vindt. :'( :'(

Ook de vloerbakken, door de vorige eigenaar nog snel even voor de verkoop in de menie gezet, zijn zoals je ziet al weer lekker door het roestduveltje aangetast. Menie is een goede eerste behandeling tegen roest, maar zeer poreus en laat daardoor vocht gewoon door zolang het niet wordt afgedekt door een of meerdere laklagen.

Morgen beginnen we eindelijk de Flirt door te zagen en misschien komen we ’s avonds als Dopdedouwer en Peter Timmer er zijn wel aan de eerste lassen toe, maar dit verhaal wordt pas weer in het weekend vervolgd.